هوموارکتوس

هوموارکتوس

فسیلهای هوموارکتوس در چین، جاوه، خاورمیانه، اروپا، افریقا به دست امده است. این یافته­های به 1.8 تا 250000 سال قبل تاریخگذاری شده­اند. در افریقا هوموارکتوسهای قدیمیتر با انواع دیگر هومونیدهای چون پارانتروپوس بوئیسی همزیست بوده است. یکی از کاملترین یافته که به عنوان پسر تورکنا شناخته می­شود در محوطه ناریکوتومه نزدیک دریاچه تورکانا در کنیا یافت شده است. این یافته یک اسکلت نسبتاً کامل از پسری 8 ساله با 8 فوت قد است. حجم مغز این انسان حدود 900 سی سی است. از نظر اناتومی هوموارکتوس نشان دهنده یک مرحله مهم از تحول هومونیدها را نشان می-دهد. اندازه جمجمه هوموارکتوس بین 895 تا 1040 سی سی است که خیلی از جمجمه انسان امروزی کوچکتر نیست. این مدارک نشان می­دهد که بیشترین رشد در اندازه مغز در قشر تازه مخ(Neocortex) صورت گرفته است. هوموارکتوس به سبب داشتن پیشانی کوتاه و مایل و آرواره کلفت و گنده با داندهای بزرگ از انسان امروزی متمایز می­گردد.

باستانشناسی

باستانشناسی

باستانشناسی به عنوان شاخه­ای از انسانشناسی، آثار مادی جوامع را مطالعه می کند که ما را در باره فرهنگ آن جوامع، روش مشترکی از زندگی گروهی از افراد که شامل ارزشها،  اعتقادات و هنجارهایشان می­شود، آگاه می­سازد. دست ساخته­ها، تولیدات مادی جوامع پیشین، سر و نخی را برای گذشته فراهم کرده است.  باستانشناسان معمولاً با مطالعه زباله و دورریزهای باستانی برای کشف نمودن اینکه چگونه جوامع گذشته امرار معاش می­کرده و کدام ابزارها را در فعالیتهای خانگی شان استفاده می­کرده و یا چه اعتقاداتی به زندگیشان معنا می­بخشیده تلاش می­کنند. حوزه­های تخصصی بسیاری در باستانشاسی وجود دارد که منطقه جغرافیایی، موضوع یا زمان دوره­ای را که باستانشناس درباره آن کار می­کند را منعکس می­کند. یکی از این تخصصها که پیشرفتی نسبتاً جدیدتر در مطالعات میدانی باستانشناسی است، قوم باستان شناسی است. قوم باستانشناسی مطالعه دست ساخته­ های مادی دوران گذشته به همراه مشاهدات مردمان امروزی است که دارای دانش آستفاده و معنای سمبولیک آن دست ساخته­ها هستند. تخصصهای دیگر در باستانشناسی شامل باستانشاسی صنعتی، باستانشناسی کتاب مقدس، باستانشناسی قرون وسطی و پس از قرون وسطی، باستانشناسی زیر آب و باستانشاسی دوران اسلامی است.

انسانشناسی جسمانی

انسانشناسی جسمانی

انسانشناسی فیزیکی شاخه­ای از انسانشناسی است که با انسانها بر اسای انواع بیولوژکی سروکار دارد. انسانشناسان جسمانی در دو حوزه مهم فعالیت می­کنند: تحول انسان و تنوع انسان مدرن.

مدراک حاکی است که منشاء انسان به 6 میلیون سال قبل باز می­گردد. بیشتر مدراک مرتبط با منشاء انسان متشکل از فسیلها، بقایای خردشده استخوانها و مواد عالی حفظ شده از دوران اولیه است. مطالعه تحول انسان از طریق تجزیه و تحلیل فسلها را پارینه انسانشاسی می­خوانند.

دسته دیگر از انسانشناسان جسمانی تحول انسان را از طریق نخستی شناسی، مطالعه نخستیها، رصد می­کنند. نخستیها پستاندارانی هستند که متعلق به دسته بیولوژکی  کلی همچون انسانها هستند، بنابراین، ویژگیهای جسمانی مشابه و همچنین ارتباطات تحولی نزدیکی با ما مشترک هستند.

دسته دیگری از انسانشناسان جسمانی تحقیقاتشان را روی طیفی از تغییر پذیری جسمانی درون و در میان جمعیتهای انسانی امروزی متمرکز کرده­اند.  این انسانشناسان تغییر پذیری انسان را از طریق اندازه گیری ویژگیهای فیزیکی همچون اندازه بدن، تغییرپذیری در انواع گروه خونی، یا اختلافات در رنگ پوست، یا تنوع صفات ژنتیکی را مطالعه می­کنند. ساختار اسکلت نیز کانون تحقیقات انسانشناسی است. استخوان شناسی انسان حوزه ویژه تخصص در انسان شناسی حسمانی است که با مطالعه اسکلت(کالبد) انسان سروکار دارد. انسانشنان جسمانی همچنین پرتوی بر مسائلی عمومی، همچون میل باطنی به خشونت در جوامع انسانی، درباره انسان افکنده­اند. برای مثال مطالعات فیلیپ والکر در باره انسان پیش از تاریخ نشان داد گرچه دوره­های از صلح وجود داشته، اما نزاع و خشونت نیز فراوان بوده است. وی این خشونت و نزاع را به تغییرات آب و هوایی نسبت داده که سبب از بین رفتن محصولات و یا قحطی شده است.

تلفن مشاوره 09100059329

اروک، شوشان، باستان شناسی

تحولات سیاسی – اجتماعی و اقتصادی دوره های پیش از تاریخ در بین النهرین و ایران یکی از پیچیده ترین و در عین حال شیرین ترین موضوعات برای هر باستان شناس متخصص در این دوره است. این تحولات به قدری شگرف و عمیق بوده است که هر زبانی ناچار به تحسین آن است. این تحولات به ویژه در اواسط هزاره چهارم قبل از میلاد به اوج خود می رسد و منجر به تشکیل بزرگترین ابر شهر آن روز جهان به نام اوروک(وارکا) می شود. دوره اوروک یکی از شگفت انگیزترین دوره های قبل از تشکیل سلسله هاست که دامنه گسترش آن فلات ایران، بین النهرین شمالی و سایر مکان های ناشناخته دیگر را در روزگار باستان در تحت تأثیرخود داشت.

 در داخل مرزهای ایران شوش به عنوان یکی از اولین مکان هایی بود که از این فرهنگ تأثیر پذیرفته و برای مدتی معین تحت اشغال ظاهراً مسالمت آمیز اوروکی ها در آمد. سرزمین های بلند همچون حوزه های زاگرس مرکزی، جنوبی نیز به نوبه خود در انتقال آن فرهنگ به داخل فلات مرکزی همکاری و همیاری های لازم را انجام داده اند. بیشتر این مردمان حوزه زاگرس کوچگران باستانی بودند که کوچ آنها

 

به صورت عمودی بوده و عمده راه های تجاری میان بین النهرین از یک طرف و حوزه شوشان از یک طرف به سمت فلات مرکزی و جنوب شرق ایران در اختیار و تحت تسلط آنان بود.

تلفن مشاوره   09100059329

باستان شناسی چیست؟

باستان شناسی

باستان شناسی در معنای وسیع خود، مطالعه گذشته بشر است. همچنین به مجموعه ای از روش ها که برای استخراج اطلاعات به کار می رود و نیز به شیوه بررسی گذشتگان باستان شناسی گفته می شود که هم بازتابی از داده هایی است که در دسترس هستند و هم بیانگر آموزش آکادمیک و جهت گیری نظری باستان شناسان است. در آمریکا، باستان شناسی زیرشاخه ای از انسان شناسی است. انسان شناسی رشته ای است که در صدد مطالعه بشر در ابعاد گوناگون فیزیکی، فرهنگی، زبان شناسی و تاریخی است. انسان شناسان به فرهنگ بشر و رشد او می پردازند، در حالی که باستان شناسان با تغییرات فرهنگی و تنوع فرهنگ ها سر و کار داشته اند. البته بیشترین تفاوت باستان شناسی با انسان شناسی در این است که باستان شناسی با گذشتگان – مردمی که اغلب گمنام هستند – و با فرهنگ هایی که افراد به ندرت در آنها مشاهده می شوند، سر و کار دارد. و باز از این نظر با هم تفاوت دارند که باستان شناسان به جای بررسی خود مردم، آثار بشر – صنایع دستی و مکان های فعالیت او را – مطالعه می کنند. بنابراین اگر چه نمی توان هرگز باستان شناسی را همپای انسان شناسی قرار داد اما باستان شناسی می تواند با افزودن یک بعد زمانی که مردم زنده در آن وجود ندارند، کمک شایانی به انسان شناسی و تاریخ، هر دو، بنماید. باستان شناسی بخشی از انسان شناسی و وابسته به آن است، اما موضوع اصلی آن متفاوت است، روشهای آن وجوه مشترک چندانی با انسان شناسی عمومی ندارد و تفاسیر آن به جای پرداختن به جزئیات، به امور کلی گرایش دارند، اموری که به جای سر و کار داشتن با "قطعات ایستای زندگی" به جریان های زندگی می پردازند.

اینکه باستان شناسی حاوی مسایل زیادی است و اینکه باستان شناسان علایق بسیار متنوعی دارند در این حقیقت مشهود است که می توان آنها را در حوزه های هنر، تاریخ، ادبیات کلاسیک، زبان ها و انسان شناسی یافت. بنابراین باستان شناسی گستره وسیعی از موضوعات و علایق را در بر می گیرد، و می توان آن را از یک سو تحقیق محض و از سوی دیگر تکنولوژی کاربردی در نظر گرفت. با چنین گستره ای، تعجب آور نیست که بسیاری از باستان شناسان به زبان های حرفه ای غیرقابل فهم صحبت کرده و می نویسند. به همین دلیل نمی توان به طور سیستماتیک طیف کاملی از مسائل باستان شناسی را به تصویر کشید؛ آنچه که می توان انجام داد، تمرکز روی شاخه ای از باستان شناسی است که به عناوین متفاوت باستان شناسی پیش از تاریخ، کهن انسان شناسی یا همان پیش از تاریخ نامیده می شود. در عین حال، باید تصریح کرد که اکثر اصول توصیف شده در اینجا به تمام حیطه باستان شناسی مربوط می شود، گر چه تکنیک های خاص، مراحل و موضوع اصلی در میان شاخه ها با هم متفاوت هستند.

کلمه "پیش از تاریخ" به اندازه ای آشنا و پرکاربرد است که ممکن است تصور شود مدت های مدید به کار رفته است، اما چنین نیست، در هر حال، اولین کاربرد مدرن از این واژه تنها به اندکی بیش از 100 سال یعنی سال 1851 برمی گردد، زمانی که دنیل ویلسن آن را در عنوان کتابش "باستان شناسی و رویدادهای پیش از تاریخ اسکاتلند" به کار برد. اندکی پیش از آن، در سال 1833، تورنل، این موضوع را مطرح کرد که عصر بشری را می توان به دو دوره تقسیم کرد. "دوره پیش از تاریخ که از زمان پیدایش انسان بر روی زمین تا شروع قدیمی ترین سنت ها ادامه داشته است" و "دوره تاریخی که به بیش از هفت هزار سال پیش نمی رسد".

به عنوان یک نقطه عطف، تاریخ حدود سه هزار سال قبل از میلاد، بعد از اختراع خط در جایی که امروزه عراق کنونی است، آغاز شد. زبان آن زمان سومری بود و به خط میخی روی الواح گلی نوشته می شد. کهن ترین الواح، تصویرنگاره هستند و نمی توان آنها را وسایل کارآمد ارتباط جمعی نامید. در حقیقت، چند صد سال پیش از اختراع خط، مردم از تصویرنگاره ها به طور وسیعی جهت ثبت اسناد اقتصادی و اداری استفاده می کردند. خط به معنی واقعی حدود 2500 سال قبل از میلاد با تثبیت علائم و معانی استاندارد آغاز شد. تا دو هزار سال قبل از میلاد، اکثر کشورهای آسیای جنوب غربی تحت نفوذ سیاسی ملل باسواد بود.

به دلیل مقتضیات عملی، تعیین خط فصل میان پیش از تاریخ و خود تاریخ دشوار است. حتی در آسیای جنوب غربی، جایی که خط از آنجا آغاز شد، تنها مراکز اصلی سیاسی به واقع تحت تاثیر باسوادی قرار داشتند، گر چه چندین هزار سال پیش بخشی از دوره تاریخی بوده اند. اگر چه اسناد کتبی، مهمترین منبع تاریخ محسوب می شوند، اما با اندکی تامل در می یابیم که علم باستان شناسی گسترش دانش ما را فراخ تر می کند.

جهت دقیق تر ساختن تقسیم بندی تاریخ بشر، می توان دوره آغاز تاریخی را تعریف نمود. آغاز تاریخی عبارت است از مطالعه اقوامی که بعد از شروع تاریخ می زیستند، زمانی که خط هنوز اختراع نشده بود.