انسان شناسی نمادین
یک روش انسانی تحقیق
یکی دیگر از جهت گیری نظری در انسان شناسی، انسان شناسی نمادین است. مطالعه فرهنگ از طریق تفسیر معنی نمادین ها، ارزش ها و باورهای اجتماعی است. این مدرسه فکری به جای جنبه های مادی فرهنگ بر
روی سمبل ها متمرکز است. انسان شناسان ونمادین پیشنهاد کردند که بسیاری از نمادهای فرهنگی نمی توانند به آسانی با شرایط مادی و مکانیسم های انطباقی از یک اجتماع، همچون ماتریالیست های فرهنگی مطرح، کاهش یابند.به جای دیدن ارزش ها، رفتارها و جهان بینی هایی مثل یک انعکاس محیطی، فن آوری، یا شرایط اقتصادی، انسان شناسان نمادین استدلال کردند که این سمبل های فرهنگی ممکن است به طور کامل مستقل از عوامل مادی باشند. از نقطه نظر دیگر، انسان شناسان نمادین، استدلال کردند که رفتار انسان نمی تواند از طریق استفاده از روش علمی توضیح داده شود. هدفاز این مطالعات به جای نفسیر کردن معنی نمادها، در داخل جهان بینی ها از یک جامعه ویژه است. برای مثال به یاد آورید که در فصل 3، در مورد مدل موهای فرقه راستافارها در جامعه جامائیکا بحث کردیم.ما همچنین در مورد مری دوگلاس در ممنوعیت غذاهای مختلف از جمله گوشت حوک در اسرائیل باستان بحث کردیم.او بر روی رده بندی نمادین غذاهای مختلف مثل پاک یا خالص بودن و جنس و جنس شده تمرکز کرد. انسان شناسان نمادین سعی کردند، تشخیص دهند که چگونه این قبیل سمبل ها به مردم کمک می کند تا برای خودشان معنی (مقصودی) تولید کنند.یک مدل موی خاص یا رده بندی غذای مختلف ممکن است یک تشبیه نمادین شده باشد، برقراری ارتباط یک پیام است.
روش شناسی انسان شناسی نمادین بر روی مجموعه ای از داده های بخصوص، انعکاس داده ها در نقطه ای از مشاهده اعضاء جامعه مطالعه شده بر روی خویشاوند، قتصاد، آیین مذهبی، اسطوره و ارزش ها متمرکز شده است. انسان شناسان نمادین، این نوع از جمع آوری داده ها را توصیف کردند که مثل تولید یک توصیف محکم در تلاش برای تفسیر کردن ارتباطات در میان مظاهر مختلف در جامعه هستند.برای انجام این کار، انسان شناسان نمادین باید معانی مفاهیم نمادین را و تشبیهاتی از نقطه نظر مردم در جامعه خاص را نفسیر کنند. هدف انسان شناسان نمادین این است که نشان دهند که چگونه ارزش ها، عقاید و جهان بینی های مردم مختلف، معنی دار و قابل فهم هستند.
انتقادهای انسان شناسی نمادین
تعدادی از انتقادها به سوی انسان شناسی نمادین سوق داده شده اند، اتهام بزرگی است که انسان شناسان نمادین منحصرا بر روی مظاهر فرهنگی بر درآمد (هزینه) متغیرات دیگر که ممکن است افکار و رفتارهای انسان را تحت نفوذ خود قرار دهد، متمرکز هستند. انسان شناسان نمادین ممکن است از این رو نسبت به شرایط و فرآیندهایی غفلت کرده باشند که منجر به ساخت (ترکیب) فرهنگ می شود (راسبری، 1982، فاکس، 1985). برای مثال قدرت اقتصادی و قدرت سیاسی ممکن است عوامل مهمی در توسعه ارزش ها و معیارهای فرهنگی باشند. گروه های حاکم (مسلط) ممکن است عهده دار امری حتمی از برتری فرهنگی در یک جامعه باشند. (صفحه 121)....... منتقدین تایید کردند که فرهنگ نمی تواند همچون یک پدیده جداگانه مستقل از فرآیندهای اقتصادی، سیاسی و تاریخی و شرایطی که بر جامعه اثر می گذارد، رفتار کند. انتقاد دیگر این است که انسان شناسی نمادین شکلی از جبرگرایی از نوع دیگر را تعویض کرد. در عوض، با تاکید بر متغیرات اقتصادی یا تکنولوژیکی (فنی)، انسان شناسان نمادین، بر معنی مظاهر فرهنگی تاکید کردند. با وجود رد تعاریف سببی علمی آنها، متهم شدند که تعاریف اجتماعی و فعالیت های انسانی را در معانی مظاهر فرهنگی کاهش دادند. با وجود این انتقادات، بیشتر انسان شناسان موافق هستند که انسان شناسی نمادین در فهم ما کمک کرده است و اینکه چگونه انسان ها فرهنگ های نمادیشان را ایجاد کردند.